خوش آمدید

آکنه یک بیماری شایع پوستی است که میلیون ها نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد. این می تواند باعث ناراحتی فیزیکی و همچنین ناراحتی عاطفی به دلیل تأثیر آن بر ظاهر فرد شود. درک علل، علائم، تشخیص، درمان‌ها و درمان‌های خانگی آکنه به افراد کمک می‌کند تا این مشکل پوستی را به طور موثر مدیریت کنند.

آکنه چیست؟
آکنه به گروهی از شرایط ناشی از التهاب غدد چربی یا فولیکول های مو اشاره دارد. این به صورت جوش های سرسیاه، سرسفید، جوش، کیست و ندول روی سطح پوست ظاهر می شود. آکنه بیشتر در نوجوانان رخ می دهد، اما می تواند افراد را در هر سنی تحت تاثیر قرار دهد.

دلایل ایجاد آکنه چیست؟
علل اولیه آکنه عبارتند از:

1. نوسانات هورمونی: تولید هورمون هایی مانند تستوسترون و استروژن غدد چربی را تحریک می کند و منجر به افزایش تولید چربی می شود که می تواند فولیکول های مو را مسدود کرده و باعث آکنه شود.
2. ژنتیک: تمایل به آکنه اغلب با سابقه خانوادگی و عوامل ژنتیکی مرتبط است.
3. تولید بیش از حد سبوم: تولید بیش از حد سبوم، یک ماده روغنی که توسط غدد چربی تولید می شود، می تواند فولیکول های مو را مسدود کند و در نتیجه منافذ مسدود شده و ایجاد آکنه ایجاد شود.
4. باکتری ها: باکتری Propionibacterium acnes (P. acnes) معمولاً در سطح پوست یافت می شود و می تواند به التهاب و عفونت در فولیکول های مسدود شده مو کمک کند.
5. تحریک ناشی از برخی داروها، لوازم آرایشی و بهداشتی یا محصولات: برخی داروها مانند کورتیکواستروئیدها، استروئیدهای آنابولیک و لیتیوم ممکن است آکنه را تشدید کنند یا باعث بدتر شدن آن شوند. به طور مشابه، برخی از محصولات آرایشی حاوی مواد روغنی می توانند منافذ را مسدود کرده و خطر ابتلا به آکنه را افزایش دهند.
6. عوامل محیطی: قرار گرفتن در معرض آلودگی و سطوح رطوبت بالا می تواند با تحریک التهاب و رشد باکتری ها به شکل گیری آکنه کمک کند.
7. عوامل رژیمی: مصرف رژیم های غذایی غنی از کربوهیدرات های تصفیه شده، چربی های اشباع شده و محصولات لبنی ممکن است خطر ابتلا به آکنه را به دلیل تأثیر آنها بر سطح انسولین و عدم تعادل هورمونی افزایش دهد.

علائم آکنه چیست؟
علائم آکنه بسته به شدت آن متفاوت است اما به طور کلی شامل موارد زیر است:

1. جوش‌های سرسیاه یا کومدون‌های باز (جوش‌های سیاه) - اینها به صورت منافذ تیره‌شده پر از چربی و سلول‌های مرده پوست ظاهر می‌شوند.
2. جوش های سرسفید یا کومدون های بسته (سرسفید) - این ها شبیه جوش های سرسیاه هستند، اما منافذ آن بسته می ماند و ظاهری سفید به آن ها می بخشد.
3. پاپول - برجستگی های ملتهب که می توانند قرمز و برجسته باشند، اغلب با یک پوسچول مرکزی.
4. پوسچول - برجستگی های قرمز و متورم حاوی چرک، که ممکن است سر سفید یا زرد در نوک آنها ایجاد کند.
5. ندول ها - ندول های بزرگ، سفت و قرمز رنگ که تا عمق پوست گسترش می یابند و معمولاً با چرک همراه نیستند.
6. کیست - توده های عمیق و دردناک پر از چرک که در صورت عدم درمان می توانند باعث ایجاد اسکار شوند.

پزشکان چگونه آکنه را تشخیص می دهند؟
تشخیص آکنه شامل ارزیابی کامل تاریخچه پزشکی و معاینه فیزیکی فرد است. پزشکان ممکن است در مورد سن شروع، مدت زمان، مکان، شدت و عوامل مرتبط با آن مانند سیکل های قاعدگی یا سطح استرس سوال کنند. در برخی موارد، پزشکان ممکن است آزمایش‌های پوستی را برای رد سایر بیماری‌های زمینه‌ای که می‌توانند علائم آکنه را تقلید کنند، انجام دهند.

داروها و درمان های آکنه چیست؟
گزینه های درمانی آکنه به شدت آن و پاسخ فرد به درمان های مختلف بستگی دارد. درمان های رایج عبارتند از:

1. داروهای بدون نسخه (OTC) - بنزوئیل پراکسید موضعی، اسید سالیسیلیک یا ترکیبات گوگرد معمولاً گزینه های OTC برای آکنه خفیف در دسترس هستند.
2. داروهای تجویزی - ترتینوئین، آداپالن، و ایزوترتینوئین ممکن است در مقادیر مختلف بسته به شدت آکنه تجویز شوند.
3. عوامل ضد باکتری - آنتی بیوتیک های موضعی مانند اریترومایسین یا کلیندامایسین می توانند به کاهش التهاب و رشد باکتری های مرتبط با آکنه کمک کنند. با این حال، به دلیل نگرانی های فزاینده در مورد مقاومت آنتی بیوتیکی، استفاده از آنها اغلب در موارد شدید محدود می شود.
4. درمان هورمونی - در برخی موارد، داروهای هورمونی مانند اسپیرونولاکتون ممکن است برای رفع عدم تعادل هورمونی که به آکنه کمک می کند، تجویز شود.
5. ایزوترتینوئین (آکوتان) - یک داروی خوراکی قوی که برای موارد شدید و مقاوم به درمان جوش صورت محفوظ است، به دلیل عوارض جانبی بالقوه و خطرات مرتبط با استفاده از آن نیاز به نظارت دقیق دارد.
6. پیلینگ شیمیایی – لایه برداری شیمیایی ملایم حاوی آلفا هیدروکسی اسید یا بتا هیدروکسی اسید می تواند به لایه برداری پوست و بهبود آکنه خفیف تا متوسط کمک کند.
7. لیزر درمانی - درمان با نور پالس شدید (IPL) یا لیزر ممکن است برای افراد مبتلا به آکنه پایدار یا زخمی توصیه شود که غدد چربی را هدف قرار داده و التهاب را کاهش می دهد.
8. درم ابریژن یا میکرودرم ابریژن - روش های لایه برداری که به حذف سلول های مرده پوست و باز کردن منافذ پوست کمک می کند، می تواند علائم خفیف تا متوسط آکنه را بهبود بخشد.

آیا درمان های خانگی برای آکنه وجود دارد؟
درمان‌های خانگی متعدد ممکن است شعله‌ورهای جزئی آکنه را تسکین دهند، از جمله:

1. پاک کننده های ملایم - استفاده از پاک کننده های ملایم با سالیسیلیک

اسید یا بنزوئیل پراکسید می تواند به کاهش تولید روغن و جلوگیری از مسدود شدن منافذ کمک کند.
2. ماسک های عسل - استفاده از ماسک های عسل در نواحی آسیب دیده ممکن است به تسکین التهاب، کاهش قرمزی و بهبود بهبودی به دلیل خواص ضد باکتریایی آن کمک کند.
3. رقیق کردن سرکه سیب - مخلوط کردن قسمت های مساوی از سرکه سیب با آب و استفاده از آن روی پوست با استفاده از یک پد پنبه ای می تواند به تعادل سطح pH پوست و به حداقل رساندن باکتری های مولد آکنه کمک کند.
4. روغن درخت چای - استفاده موضعی از روغن درخت چای رقیق شده (1 قسمت روغن به 9 قسمت روغن حامل) ممکن است فواید ضد باکتریایی داشته باشد و علائم خفیف آکنه را کاهش دهد.
5. غلتک یخ یا کمپرس سرد - کاهش التهاب و تسکین پوست تحریک شده را می توان با استفاده از غلتک یخ یا کمپرس سرد در مناطق آسیب دیده به دست آورد.
6. کمپرس چای سبز - استفاده از کیسه های چای سبز خنک شده روی پوست ممکن است به کاهش قرمزی، التهاب و باکتری های مسئول جوش های آکنه کمک کند.

نتیجه:
آکنه یک بیماری پیچیده با علل زمینه ای مختلف است که می تواند به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی فرد تأثیر بگذارد. تشخیص زودهنگام، تشخیص مناسب و درمان های هدفمند در مدیریت موثر این مشکل رایج پوستی بسیار مهم است. در حالی که ممکن است مداخلات پزشکی برای رفع آکنه شدید یا مقاوم به درمان ضروری باشد، ترکیب درمان‌های خانگی به عنوان بخشی از یک روال مراقبت از پوست می‌تواند تسکین بیشتری را برای بسیاری از افراد مبتلا به آکنه فراهم کند.

منبع مطلب مجله پزشکی سلامتی زندگی سبز می باشد.