عدم تعادل هورمونی می تواند به طور قابل توجهی بر توانایی فرد برای کاهش یا افزایش وزن تأثیر بگذارد. هورمون هایی که در متابولیسم و تنظیم اشتها نقش دارند در تعیین ترکیب بدن نقش بسزایی دارند.
هورمون های تیروئید: غده تیروئید هورمون هایی (تیروکسین/T4 و تری یدوتیرونین/T3) را ترشح می کند که مسئول تنظیم میزان متابولیسم پایه هستند. کمبود این هورمون ها منجر به کم کاری تیروئید می شود که اغلب با افزایش وزن به دلیل کاهش مصرف انرژی همراه است. برعکس، پرکاری تیروئید (تولید بیش از حد هورمون های تیروئید) BMR را افزایش می دهد و منجر به کاهش وزن ناخواسته می شود. بنابراین، سطوح کافی از هورمون های تیروئید برای مدیریت وزن سالم ضروری است.
استروژن: استروژن نقش مهمی در تنظیم توزیع چربی در زنان دارد. در دوران یائسگی، زمانی که تولید استروژن کاهش می‌یابد، زنان تمایل دارند چربی بیشتری در ناحیه شکم جمع کنند و خطر ابتلا به بیماری‌های مرتبط با چاقی مانند دیابت و بیماری‌های قلبی عروقی را افزایش دهند. با این حال، مطالعات نشان داده اند که مکمل استروژن ممکن است حساسیت به انسولین را بهبود بخشد و چربی کلی بدن را کاهش دهد.
تستوسترون: تستوسترون بر فیزیولوژی مردان و زنان تأثیر می گذارد، اما تأثیر بیشتری بر روی مردان دارد. رشد ماهیچه ها را تحریک می کند و در عین حال چربی بدن را کاهش می دهد. سطوح پایین تستوسترون منجر به افزایش چربی بدن و کاهش توده بدون چربی می شود و رسیدن به وزن مطلوب و حفظ آن را دشوارتر می کند.
لپتین: لپتین هورمونی است که توسط بافت چربی تولید می شود و وظیفه اصلی آن سیگنال دادن به سیری و سرکوب اشتها است. در افرادی که به این هورمون که به عنوان «مقاومت به لپتین» نیز شناخته می‌شود، مقاوم هستند، هیچ پاسخی از مغز به سیگنال‌هایی که سیری را نشان می‌دهند، وجود ندارد و در نتیجه مصرف بیش از حد غذا ایجاد می‌شود. این وضعیت به چاقی و سایر بیماری های مرتبط کمک می کند. با این حال، تحقیقات در مورد استفاده از لپتین انسانی نوترکیب به عنوان درمانی برای چاقی همچنان ادامه دارد و اثربخشی آن هنوز مشخص نشده است.
به طور خلاصه، تعادل مناسب هورمون ها برای حفظ وزن ایده آل بدن بسیار مهم است. پرداختن به مشکلات هورمونی اساسی از طریق تغییر سبک زندگی، اصلاح رژیم غذایی و در صورت لزوم دارو می تواند به تلاش های موفقیت آمیز کاهش وزن کمک کند.
در اینجا اطلاعات بیشتری در مورد چگونگی تأثیر هورمون های خاص بر کاهش وزن آورده شده است.
انسولین: انسولین سطح قند خون را تنظیم می کند و توسط پانکراس ترشح می شود. هنگامی که سطح انسولین پس از مصرف مقادیر زیاد کربوهیدرات افزایش می یابد، گلوکز اضافی به عنوان چربی ذخیره می شود. سطوح بالای انسولین به افزایش وزن کمک می کند، به خصوص در ناحیه میانی بدن و خطر ابتلا به دیابت نوع 2 را افزایش می دهد.
کورتیزول: کورتیزول به عنوان "هورمون استرس" شناخته می شود و در زمان استرس یا فعالیت بدنی ترشح می شود. افزایش مزمن کورتیزول می تواند منجر به اختلالات متابولیکی مانند افزایش اشتها، اختلال در تحمل گلوکز و افزایش وزن، به ویژه در ناحیه شکم شود.
گرلین: گرلین که به عنوان "هورمون گرسنگی" شناخته می شود، اشتها را تحریک می کند و باعث افزایش مصرف غذا می شود. در مقابل، لپتین به‌عنوان «هورمون سیری» عمل می‌کند که وقتی سیر هستیم به مغز سیگنال می‌دهد. عدم تعادل بین این دو هورمون می تواند منجر به پرخوری و افزایش وزن شود.
پپتید YY (PYY): PYY پس از خوردن غذا در روده ترشح می شود و به تنظیم اشتها کمک می کند. مطالعات نشان می دهد که تجویز PYY می تواند کالری دریافتی را کاهش دهد و باعث کاهش وزن شود.
پپتید 1 شبه گلوکاگون (GLP-1): GLP-1 هورمون دیگری است که گرسنگی و سیری را تنظیم می کند. تخلیه معده را کند می کند و اشتها را کاهش می دهد و باعث کاهش وزن می شود.
هورمون رشد (GH): GH سنتز پروتئین و اکسیداسیون لیپید را تقویت می کند و به کاهش وزن کمک می کند. با این حال، اثرات آن بیشتر در ترکیب با ورزش مشاهده می شود.
آدرنالین: همچنین به عنوان اپی نفرین شناخته می شود، آدرنالین چربی های ذخیره شده را بسیج می کند تا انرژی سریعی را در شرایط جنگ یا پرواز فراهم کند. افزایش سطح آدرنالین می تواند ضربان قلب در حالت استراحت را افزایش دهد، کالری را سریعتر بسوزاند و به کاهش وزن کمک کند.
ملاتونین: در حالی که به طور مستقیم با کاهش وزن مرتبط نیست، ملاتونین بر الگوهای خواب تأثیر می گذارد. خواب بی کیفیت می تواند تنظیم هورمون ها را مختل کند، از جمله مواردی که بر اشتها و خلق و خوی تأثیر می گذارند و به طور بالقوه منجر به افزایش وزن می شود.
مدیریت تعادل هورمونی از طریق رژیم غذایی، ورزش و داروها می تواند نتایج کاهش وزن را افزایش دهد. مشاوره با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی برای مشاوره شخصی متناسب با نیازهای منحصر به فرد شما به شدت توصیه می شود.
منبع مطلب مجله پزشکی سلامتی زندگی سبز می باشد.